คุณยายผู้น่ารัก กับ ๒ เมษา กาทั่วไทย

       เนื่องจากวันนี้ (วันที่ ๒ เมษายน พ.ศ.๒๕๔๙) ผมติดภารกิจไม่สามารถกลับบ้านไปเลือกตั้งได้

อย่างไรก็ตามก็ได้โทรไปถามภรรยา (ซึ่งตอนนี้กลับไปดูแลร้านที่ต่างจังหวัดแล้ว) เกี่ยวกับการเลือกตั้งที่บ้านภรรยา



       ภรรยาเล่าให้ฟังว่าคูหาเลือกตั้งภายในหน่วยเลือกตั้งที่บ้าน (อยู่ตรงข้ามร้านภรรยาเลย) มันตั้งได้ห่วยมาก
ขนาดดูไกล ๆ ที่เคาน์เตอร์ในร้านยังพอมองออกเลยว่าใครกาช่องไหน




       กลับมาเรื่องลงคะแนน ก็แน่นอน ภรรยาบอกด้วยความภูมิใจ "ไม่ต้องมาถาม เค้าก็กาช่องไม่ลงคะแนนน่ะสิ เอาปากกาไปเองด้วย"
แล้วภรรยาก็บอกอีกว่า ส่วนใหญ่คนที่บ้านที่เคยดูเรื่องอาร์เจนตินา ส่วนใหญ่จะกาช่องไม่ลงคะแนนกัน (บ้านภรรยาผมเนี่ย บ้านนอกนะครับ รากหญ้าตัวจริง)
อ้อ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นตำรวจแล้วก็ครูซะด้วย แล้วก็พ่อค้าแม่ค้าบางส่วน ...



       นี่ไง ใครว่ารากหญ้าอีสานโง่ เค้าไม่ได้รับข้อมูลตะหาก ;-)



       ส่วนที่จั่วหัวเรื่องไว้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนครับ คุณยายของแฟนผมเอง แกอายุกว่า ๗๐ ปีแล้ว แต่ใจยังรักการเลือกตั้ง

ที่เขตเลือกตั้งที่บ้านแฟนผมมีผู้สมัครเขตคนเดียว ไม่บอกก็รู้ ..ทรท.. เบอร์ ๒ ..

พอคุณยายไปเลือกตั้งกลับมาแล้ว แฟนผมก็ถามแกเลย (ตรงนี้กรุณาอ่านเป็นภาษาอีสาน เพื่ออรรถรสในการจินตนาการถึงคนแก่บ้านนอก)

       ...

       แฟนผม "ยาย เจ้าไปเลือกตั้งน่ะ กาช่องได๋"

       คุณยาย "ฮ่วย มึงสิถามเฮ็ดหยัง กูก่ะกาช่องเบอร์ ๑ น่ะตั๊ว จั๊กสิเลือกไผ"

       แฟนผม (หัวเราะขำใหญ่) "เอ๊าา ยายย เค้ามีแต่เบอร์ ๒ กับบ่ลงคะแนนได๋ เจ้าไปกาเบอร์ ๑ มันก่ะเป็นบัตรเสียฮั่นตั๊ว"

       คุณยาย "เอ๊า เบ่าะ บ่ฮู้แหล่ว กูมักเบอร์ ๑ ก่ะกาเบอร์ ๑ โลดแหล่ว เหอ ๆ"

       ...

รายงานข่าวจากแฟนยังแจ้งอีกด้วยว่า ผู้เฒ่าผู้แก่ในหมู่บ้านอีกหลายคนก็เป็นคล้าย ๆ กัน บางคนกาเบอร์ ๑๕ ยังมีเลยเอ้า (มีป่ะ แฟนบอกว่าเบอร์ ๑๕ เบอร์สุดท้ายน่ะ)

...

ฮ่าๆ ๆ ๆ ผมฟังจากแฟนแล้วหัวเราะก๊ากก แหม คุณยาย .. ทำไปได้ ฮ่า ๆ ๆ